szklana naczynia laboratoryjne

Naczynie laboratoryjne ze szkła kwarcowego charakteryzuje się bardzo niskim współczynnikiem rozszerzalności termicznej, odpornością na wysoką temperaturę, doskonałą stabilnością chemiczną, znakomitą izolacją elektryczną, niskimi i stabilnymi opóźnieniami ultradźwiękowymi, najlepszą transmisją w zakresie spektralnym ultrafioletu oraz transmisją w zakresie widzialnym i bliskiej podczerwieni. Posiada również właściwości mechaniczne lepsze niż zwykłe szkło

Przyrządy wykonane ze szkła nazywane są szkłem laboratoryjnym. W laboratoriach stosuje się dużą ilość szkła laboratoryjnego, ponieważ szkło charakteryzuje się wysoką stabilnością chemiczną i termiczną, dobrą przeźroczystością, pewną wytrzymałością mechaniczną oraz dobrymi właściwościami izolacyjnymi. Szkło laboratoryjne wykonane w oparciu o doskonałe właściwości szkła jest szeroko stosowane w różnych laboratoriach, takich jak laboratoria chemiczne, medyczne, biologiczne, naukowe oraz dydaktyczne. Szkło laboratoryjne ma dobrą stabilność chemiczną, jednak nie jest całkowicie odporne na korozję; stopień, w jakim ulega ono erozji, spełnia określone normy. W analizie śladowej istnieje problem przenikania jonów śladowych do roztworu w wyniku erozji szkła oraz neutralizacji analizowanych jonów adsorbowanych na powierzchni szkła w roztworze. Fluorowodór (HF) silnie koroduje szkło, dlatego eksperymentów z jego udziałem nie można przeprowadzać szkłem laboratoryjnym. Roztwory zasadowe, zwłaszcza stężone lub gorące, powodują widoczną korozję szkła. Jeżeli naczynie laboratoryjne używane do przechowywania roztworu zasadowego wykonane jest z szkła szlifowanego, to szkło szlifowane może się skleić i nie będzie można go otworzyć. Dlatego naczyń szklanych nie można używać do długotrwałego przechowywania roztworów zasadowych.

Klasyfikacja naczyń laboratoryjnych ze szkła kwarcowego:
1.Urządzenia transportowe i zamykające, takie jak szklane połączenia, złącza, zawory, korki, rury i pręty itp.

2.Pojemniki, takie jak naczynia, butelki, zlewki, kolby, żleby, probówki itp.

3.Podstawowe przyrządy i urządzenia laboratoryjne. Podstawowe operacje obejmują absorpcję, suszenie, destylację, skraplanie, frakcjonowanie, odparowanie, ekstrakcję, oczyszczanie, filtrację, rozdzielanie cieczy, mieszanie, mielenie, wirowanie, generowanie gazów, chromatografię, spalanie, analizę spalania itp.

4.Przyrządy pomiarowe, takie jak przyrządy do pomiaru przepływu, gęstości, ciśnienia, temperatury, napięcia powierzchniowego i inne przyrządy pomiarowe, a także naczynia miarowe, pipety, strzykawki itp.

5.Przyrządy do pomiarów fizycznych, takie jak przyrządy do badania koloru, światła, gęstości, parametrów elektrycznych, zmiany fazowej, promieniotwórczości, masy cząsteczkowej, lepkości, wielkości cząstek itp.

6.Instrumenty do oznaczania pierwiastków i związków chemicznych, takie jak arsenu, dwutlenku węgla, analizy pierwiastkowej, analizy grup funkcyjnych, pierwiastków metalicznych, siarki, halogenów oraz urządzenia do oznaczania wody, itp.

7.Instrumenty do badań materiałów, takie jak urządzenia do pomiaru atmosfery, materiałów wybuchowych, gazów, metali i minerałów, ropy mineralnej, materiałów budowlanych, jakości wody, itp.

8.Instrumenty do analiz żywności, leków i analiz biologicznych, takie jak analizy żywności, analizy krwi, hodowle mikrobiologiczne, akcesoria mikroskopowe, testy surowicy i szczepionek, testy moczu oraz inne urządzenia analityczne

Ogólne kroki mycia naczyń laboratoryjnych ze szkła kwarcowego

W trakcie eksperymentu używa się różnych naczyń laboratoryjnych ze szkła kwarcowego. Czy naczynia te są czyste, ma bezpośredni wpływ na dokładność wyników eksperymentu. Dlatego przed przystąpieniem do eksperymentu należy dokładnie oczyścić wszystkie naczynia ze szkła kwarcowego.

Do najczęstszych naczyń laboratoryjnych ze szkła kwarcowego, takich jak zlewki, kolby, kolby stożkowe, probówki i cylindry miarowe, można użyć szczotki do pocierania od zewnętrznej do wewnętrznej strony wodą. Pozwala to usunąć substancje rozpuszczalne w wodzie, niektóre substancje nierozpuszczalne oraz kurz. Jeżeli występują plamy tłuszczowe lub inne substancje organiczne, można je umyć proszkiem czyszczącym, proszkiem myjącym lub detergentem. Należy pocierać szczotką nasączoną proszkiem czyszczącym lub detergentem, następnie dokładnie przepłukać wodą z kranu, a na końcu przepłukać ścianki wewnętrzne 2–3 razy wodą destylowaną lub zdejonizowaną. Ścianki wewnętrzne starannie umytych naczyń laboratoryjnych ze szkła kwarcowego powinny być równomiernie zwilżone wodą, bez smug wody i bez przyklejających się kropli wody. W eksperymentach organicznych często stosuje się naczynia laboratoryjne ze szkła kwarcowego z zatoczonymi szyjkami. Podczas czyszczenia należy zabezpieczyć zatoczony przylg i unikać używania detergentów jako zamiennika środków czyszczących.

W przypadku naczynia laboratoryjnego ze szkła kwarcowego, które jest trudne do oczyszczenia szczoteczką lub nie można dokładnie oczyścić szczoteczką, jak np. biurety, kolby miarowe, pipety itp., zazwyczaj do naczynia wlewa się lub ssąc pobiera środek czyszczący i pozostawia je namoczone na pewien czas. Następnie środek czyszczący z naczynia przelać do butelki z magazynowaniem w celu późniejszego użycia, a następnie przepłukać wodą z kranu i wodą zdejonizowaną.

Szybki filtracyjny z piaskowym rdzeniem filtracyjnym należy oczyścić natychmiast po użyciu. W przypadku różnych osadów pozostałych w rdzeniu filtracyjnym należy użyć odpowiedniego środka czyszczącego w celu najpierw rozpuszczenia stałego osadu na powierzchni rdzenia piaskowego. Następnie pozostały osad w rdzeniu piaskowym należy wielokrotnie usunąć poprzez płukanie pod próżnią ze środkiem czyszczącym. Następnie dokładnie przepłukać wodą destylowaną, wysuszyć w temperaturze 110℃ i przechowywać w szafce chroniącej przed kurzem.

2 Metody płukania trudnych do usunięcia zanieczyszczeń

Oprzemywanie kryształów i osadów: Gdy wodorotlenek sodu lub wodorotlenek potasu pochłania dwutlenek węgla z powietrza tworząc węglany, lub gdy występują osady wodorotlenku miedzi lub wodorotlenku żelaza, można je namoczyć w wodzie na kilka dni, następnie przemyć rozcieńczonym kwasem, tworząc substancje rozpuszczalne w wodzie, a na końcu przepłukać wodą. Jeżeli występują osady związków organicznych, można je przemywać wrzącymi rozpuszczalnikami organicznymi lub roztworami wodorotlenku sodu.

Oprzemywanie resztek amalgamatu: Rtęć tworzy stopy metalowe (amalgamaty) z niektórymi metalami i przylega do ścianki szklanej tworząc ciemne plamy. Amalgamat można rozpuścić w 10% roztworze kwasu azotowego (V) objętościowo, a następnie spłukać wodą.

Oprzemywanie oleju suszącego, tłuszczu i farby: Do przemywania można użyć wody amoniakalnej lub chloroformu. Niestwardniały tłuszcz można przemywać rozpuszczalnikami organicznymi. Kerosynę można przemywać gorącą wodą mydlaną. Lepki olej można przemywać namaczając w gorący roztwór wodorotlenku sodu.

Usuwanie plam: Biale plamy na szkle powstają w wyniku długotrwałego przechowywania w środowisku alkalicznym i korozji wywołanej zasadą. Przywarłe żółtawo-brązowe plamy rdzy można usunąć roztworem kwasu solnego. Zabarwienie mętne powstające podczas elektrolizy octanu ołowiu można przemyć kwasem octowym. Brązowe plamy dwutlenku manganu można usunąć roztworem siarczanu żelaza, kwasu solnego lub kwasu szczawiowego. Plamy atramentu na szkle można usunąć roztworem sody lub wodorotlenku sodu.

Przemywanie plam soli srebra: Do usuwania plam chlorku srebra i bromku srebra można zastosować roztwór tiosiarczanu sodu. Do usuwania luster srebrnych można zastosować gorący rozcieńczony roztwór kwasu azotowego, który tworzy azotan srebra dobrze rozpuszczalny w wodzie.